Αρθρίτιδα ισχίου (οστεοαρθρίτιδα)

Η αρθρίτιδα του ισχίου καλείται οστεοαρθρίτιδα. Είναι μια ρευματική πάθηση, η οποία παρουσιάζεται κατά την καταστροφή του χόνδρου που περιβάλλει την άρθρωση. Η καταστροφή αυτή θα οδηγήσει στη σταδιακή εκφύλιση όλης της άρθρωσης και των περιαθρικών στοιχείων. Παρουσιάζονται οστεόφυτα, δηλαδή αλλοιώσεις στις αρθρικές επιφάνειες (άλατα).

Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μια νόσος με σταδιακή εξέλιξη. Τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται ξαφνικά, αλλά αθροίζονται με τον χρόνο. Ο πόνος είναι το βασικό σύμπτωμα, ο οποίος εμφανίζεται κατά τη φόρτιση με βάρος της άρθρωσης και σταδιακά παρουσιάζεται όταν ξεκουράζεται ο ασθενής, ειδικά νωρίς το πρωί. Όσο προχωρά η πάθηση, η άρθρωση φλεγμένει και παρουσιάζεται οίδημα (πρήξιμο), κάψιμο, δυσκαμψία και ο πόνος επιδεινώνεται και αναφέρεται στον γλουτό και στην πρόσθια επιφάνια του ισχίου. Επίσης εμφανίζεται και κριγμός στην άρθρωση (κρακ).

Το προφίλ του ασθενή είναι αρκετά γνωστό. Τα περισσότερα περιστατικά εντάσσονται στην παρακάτω περιγραφή:

• Ηλικία άνω των 45
• Υπέρβαροι
• Κληρονομικότητα
• Επάγγελμα ή χρόνιο άθλημα που επιβαρύνει την άρθρωση
• Παλαιό κάταγμα ή άλλος τραυματισμός (κυρίως στο ίδιο το ισχίο, αλλά πολλές φορές παρατηρείται μετά από τραυματισμό άλλης άρθρωσης ή του άλλου άκρου όπου το ισχίο καλείται να απορροφήσει το βάρος της άλλης τραυματισμένης περιοχής)
• Ανατομικές δυσμορφίες ή συγκενή εξαρθρήματα ισχίου

Η κλινική εξέταση, το ιστορικό και η ακτινογραφία τις περισσότερες φορές θα καθορίσουν με σαφήνια την πάθηση.

Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική στα πρώτα στάδια ή σε ήπιες περιπτώσεις, ενώ χειρουργική σε εξελιγμένες περιπτώσεις ή σε αδυναμία ελέγχου της συντηρητικά.

Βασικός στόχος είναι ο περιορισμός και ο έλεγχος της εξέλιξης της πάθησης και όχι η αναστροφή στο προτείνο της άρθρωσης (κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό). Ο συνδυασμός φαρμάκων και φυσικοθεραπείας μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα.

Θεμελιώδους σημασίας είναι η αποφυγή καταπόνησης του ισχίου και η σταδιακή αύξηση ενός σωστού προγράμματος ενεργητικής ζωής. Πρέπει να αποφεύγονται πολύωρες καταστάσεις ορθοστασίας, βάδισης και άσκησης. Τακτικά πρέπει να υπάρχουν διαλείμματα ώστε να ξεκουράζεται η άρθρωση. Η άσκηση η οποία δεν φορτίζει το ισχίο είναι απαραίτητη (κολύμπι, ποδήλατο). Επίσης είναι πολύ βασικό ο ασθενής να χάσει βάρος.

Πρώτος στόχος μας είναι η σταδιακή μείωση της φλεγμονής και της καταστροφής, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με τη χρήση ειδικών μηχανημάτων, ενημέρωση του ασθενούς για το τι πρέπει να αποφεύγει. Στη συνέχεια, θα εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα αύξησης της ελαστικότητας του ισχίου και ενδυνάμωσης των μυών.

Μέσα που θα χρησιμοποιηθούν:

• Ρεύματα ΤΕΝΣ
• Παγοθεραπεία
• Μάλαξη
• Έλξη ισχίου (manual therapy)
• Taping
• Διατάσεις – ασκήσεις ελαστικότητας
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης
• Συμβουλευτική
• Εργονομική εκπαίδευση

Τέλος, να πούμε ότι το πρόγραμμα εξειδικεύεται ανάλογα τη φάση της πάθησης, τον ασθενή και την εξέλιξή της.