Ντε κέρβεν

Η στενωτική τενοντοελυτριτιδα του αντίχειρα ή αλλιώς σύνδρομο de quervain είναι η κατάσταση όπου οι τένοντες του αντίχειρα (μακρύς απαγωγός και βραχύς εκτείνοντας) παγιδεύονται κάτω από τον ραχιαίο σύνδεσμο του καρπού, με αποτέλεσμα την τριβή, τη φλεγμονή και τη διόγκωσή τους. Επακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι ο πόνος και αδυναμία στην κίνηση του αντίχειρα, αλλά πολλές φορές και όλου του καρπού.

Παρατηρείται σε άτομα τα οποία καταπονούν τον αντίχειρα τους ή τον καρπό ως σύνολο με αποτέλεσμα να υπερλειτουργεί και να δημιουργούνται μικροτραυματισμοί. Είναι σύνηθες φαινόμενο στους μουσικούς, στις μητέρες που κρατούν τα βρέφη και σε εργαζόμενους σε χειρονακτικά επαγγέλματα.

Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην βάση του αντίχειρα ο οποίος εμφανίζεται στην αρχή σαν ενόχληση και στη συνέχεια εγκαθίσταται και γίνεται ανυπόφορος. Ο πόνος μπορεί να αντανακλάται μέχρι και το αντιβράχιο, ενώ επιδεινώνεται στις κινήσεις όπου συμμετέχει ο αντίχειρας (σύλληψη, λεπτές κινήσεις χειρισμού, στροφικές κινήσεις). Σε προχωρημένα στάδια ο πόνος είναι συνεχής.

Η διάγνωση είναι εύκολη και γίνεται με το συνδιασμό του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης. Ο ασθενής τοποθετεί τα δάκτυλα σε θέση γροθιάς με τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη και εκτελεί πλάγια κλίση του καρπού προς το μικρό δάκτυλο (ωλένια απόκλιση). Αυτή η κίνηση προκαλεί χαρακτηριστικό πόνο.

Η θεραπεία διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Συνήθως τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν με τον συνδυασμό ακινητοποίηση - αντιφλεγμονώδη φάρμακα (από το στόμα) και ειδικού φυσικοθεραπευτικού προγράμματος.

Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν τότε θα γίνει από τον ορθοπαιδικό έγχυση κορτικοστεροειδών τοπικά.

Αν αποτύχουν όλα τα παραπάνω τότε θα γίνει διάνοιξη του καναλιού χειρουργικά.

Επειδή η διαδικασία της φλεγμονής δεν συνυπάρχει πάντα η κλασική φυσικοθεραπεία δεν ανταποκρίνεται χωρίς όμως να αποκλείεται. Συνήθως εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα αναισθησίας (ειδικά ρεύματα και παγοθεραπεία) και μετά μια σταδιακή απελευθέρωση του τένοντα μέσω κινήσεων ολίσθησης των τενόντων.

Στη συνέχεια, αφού απελευθερωθεί ο τένοντας θα εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα σταδιακής ενδυνάμωσης του τένοντα και μια επανεκπαίδευση, ώστε να αποφευχθεί ο υποτροπιασμός.

Μέσα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο φυσικοθεραπευτής:

• Παγοθεραπεία
• Tape
• Ρεύματα (ΤΕΝΣ)
• Υπέρηχος
• Manual therapy
• Laser
• Διατάσεις
• Μάλαξη
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης